کتاب وجود انسان را این دو برگ تشکیل می دهند. حیات و کمال جسم، به روح است و بدن بی روح بسان جماد.
همه انسان ها در ولادت طبیعی و زاده شدن از مادر مشترکند. این تولد به اختیار انسان نیست و انسان ناخواسته و ناآگاهانه پای در این سرای می نهد و پس از چند صباحی اقامت در این دار فانی با پیک مرگ رهسپار عالم دیگر می-شود. برخی از انسان ها در مسیر زندگی طبیعی خود به ولادت دیگری دست می یازند که در آثار عرفا به ولادت معنوی معروف است. این تولد، ولادت طفل جان از زهدان عالم طبیعت و ورود به جهان معنا و بازیابی شخصیتی دوباره است.
.......
گاهی از اوقات آدمی به نوعی از آگاهی و بیداری دست پیدا می کند که وجود خود را در مقابل ذات لایتناهی حضرت حق «هیچ» می انگارد و ضمن ادراک مضایق وجودی خویش و به تعبیر مولانا از زخم مهلک و ناسور خود به شدت احساس درد می کند، آن موقع است که به سوی درمانگاه و طبیب می شتابد. این درد همان درد دوری و فراق از محبوب و وطن حقیقی روح است.
اصل مقاله را از طریق لینک زیر مطالعه کنید: