کشتی سرنوشت

وقتی در سفر دریایی، کشتی لنگر می‏اندازد، تو به خشکی میروی تا آب بیاوری و در مسیرت مقداری صدف و اشیای دیگر را جمع کنی. اما همیشه لازم است ذهنت را روی کشتی متمرکز نگه داری و مدام مراقب باشی، مبادا زمانی ناخدای کشتی تو را فرا بخواند. و تو باید به آن ندا توجه کرده و مه چیز را رها کنی، تا مانند گوسفندی که در بند کرده و به زندان می‏افکنند، با تو رفتار نشود. زندگی انسان نیز این گونه است. اگر زن و فرزند را همانند صدف و اشیای دیگر در نظر بگیریم، نباید چیزی ما را از رها کردن آنها باز دارد. اگر ناخدا ما را فرا خواند، باید بسوی کشتی شتافته و همه آنها را بدون نگاه کردن به پشت سر ترک کرد. و اگر در دوران کهنسالی به سر می‏بری، هیچگاه از کشتی دور نشو، مبادا صدایت بزند و تو آماده نباشی. (اپیکتیتوس، فیلسوف رواقی یونان)